Muhtemelen Rönesans’ın felsefi düşüncesi üzerine en önemli yorumlayıcı çalışma olan bu kışkırtıcı eser, uzun zamandır bu sahada bir klasik olarak kabul edilmektedir. Rönesans ruhunun ortaçağ düşüncesini nasıl temelden sorguladığına ve zayıflattığına dair istisnai derecede kavrayışlı bir araştırma olarak değerlendirilir.

Rönesansın ilk dönemlerinde mayalanan değişimleri incelemekte yazar, felsefe, dil, sanat ve bilimin karşılıklı bağımlılığını ferasetle tasvir ederken engin bir bilgi birimi ve sanatsal kavrayış ortaya koyar, bireysel benlik bilincinin tanınmasını uzun uzadıya değerlendirir ve Leonardo da Vinci ve Galileo’dan Pico della Mirandola ve Giordano Bruno’ya kadar dönemin büyük düşünürlerini tartışır.

Ele alınanlar arasında başlıca; insanın Tanrı ve evren hakkındaki bilgisinin eksik doğasına vurgu yapan 15.yüzyıl filozofu ve bilgini Nicholas Cusanus’un çalışmaları; Rönesans felsefesinde özgürlük ve zorunluluk, ve Rönesans felsefesinde özne-nesne sorunu gibi konular yer alır.